Ακούγοντας τη λέξη βία, η σκέψη των περισσοτέρων ανθρώπων πηγαίνει στη σωματική κακοποίηση, στους τραυματισμούς και γενικά στις ακραίες μορφές βίας…

Υπάρχουν όμως και άλλες μορφές που δεν αφήνουν σημάδια στο σώμα αλλά στην ψυχή…..

Ακολουθεί μία φανταστική ιστορία, αλλά εν δυνάμει πραγματική, η οποία αναφέρεται σε μία άλλη όψη της βίας…

...Είναι περίοδος εξετάσεων, το παιδί μου είναι κουρασμένο, δεν κοιμάται καλά, έχει άγχος… μάλλον γι’ αυτό είναι τόσο απόμακρος και θυμωμένος. Ξεσπάει πάνω μου…, δεν πειράζει, είναι παιδί μου, τον συγχωρώ.

Έχει περάσει ένας μήνας απ’ όταν τέλειωσαν οι εξετάσεις, όμως τα πράγματα στο σπίτι δεν έχουν βελτιωθεί. Μου ζητάει συνεχώς χρήματα και απειλεί ότι θα φύγει από το σπίτι αν δεν του τα δώσω. Περνάει πολλές ώρες στο δωμάτιο του, μπροστά σε έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή και μόλις πάω να του μιλήσω αντιδρά ακραία, φωνάζει, κτυπάει το χέρι του στα έπιπλα και μου μιλάει χρησιμοποιώντας χυδαίο λεξιλόγιο.

Ο σύζυγος είναι συνεχώς εκτός σπιτιού λόγω εργασίας. Βρίσκομαι σε απόγνωση, νιώθω μόνη…

Η ιστορία της Χ.Δ